به نظر من اینکه بگوییم تا زمانی‌که مذاکرات در کنار گزینه‌های دیگر بر روی میز طرف غربی است، ما به طرف های مذاکره کننده اعتماد نداریم، نشانه عدم درک صحیح از روابط بین دول و واقعیات فضای دیپلماتیک است.
هیچ معلوم نیست مقامات ما در کدام سیاره زندگی میکنند و در کدام اتمسفر تنفس میکنند. در دنیای ابرقدرت های سفاک که منفعت کلان اقتصادی نهایت هدف دولت‌ها را تشکیل می دهد، کدام حکومت است که از همه امکانات و توانایی هایش جهت پیشبرد برنامه هایش استفاده نکند؟
نهایت حرفی که میتوان از حضرات پذیرفت این است که ما در طرف ضعیف واقع شده ایم یا اینکه هنوز نمی توانیم از همه امکانات و فرصت هایمان جهت تحت فشار قراردادن حریف استفاده کنیم.
یقه آخوندی (بخوانید پاپیون سفید) به سرباز چریک نمی‌آید. اگر آقایان پاچه پارگی لازم برای نشستن سر میز ابرقدرت های گرگ صفت جهانی را ندارند بهتر است جایشان را به مرد این کار بدهند به جای اینکه از بی ادبی حریف شکایت کنند.
